ชาผู่เอ๋อร์คือชาที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ ผลิตด้วยใบชาตากแห้งจากต้นชาพันธุ์ใบใหญ่ของมณฑลยูนนานซึ่งอยู่ภายในขอบเขตความคุ้มครอง สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ (GI) และแปรรูปด้วยกรรมวิธีจำเพาะซึ่งอยู่ภายในขอบเขตความคุ้มครอง GI
ชาผู่เอ๋อร์แบ่งตามกรรมวิธีการแปรรูปและเอกลักษณ์เฉพาะได้สองประเภทใหญ่ๆ คือ ชาผู่เอ๋อร์ดิบ (เซิงฉา) และชาผู่เอ๋อร์สุก (สูฉา)
ชาพันธุ์ใบใหญ่กับใบเล็กแตกต่างกันอย่างไร
ชาพันธุ์ใบใหญ่ เป็นพันธุ์ไม้ในวงศ์ชา (Theaceae) สกุล Camellia sinensis เป็นไม้ต้น สายพันธุ์ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ เติบโตขยายพันธุ์ภายใต้สภาพแวดล้อมระบบนิเวศจำเพาะของมณฑลยูนนาน
โดยทั่วไปชาพันธุ์ใบใหญ่ ใบจะใหญ่ อ่อนนุ่ม ชั้นสารเคลือบผิวใบค่อนข้างบาง ชาพันธุ์ใบเล็ก ใบจะเล็ก เปราะกระด้าง ชั้นสารเคลือบผิวใบค่อนข้างหนา ชาพันธุ์ใบใหญ่มีเนื้อใบที่เป็นรูพรุน (Spongy mesophyll) มากกว่าชาพันธุ์ใบเล็ก ดังนั้นสารทีโพลีฟีนอล (Tea polyphenols) คาเฟอีน และสารที่เป็นประโยชน์อื่นจึงมีมากกว่า ทำให้ได้รสชาที่เข้มข้นและมีสรรพคุณดีกว่า ชาพันธุ์ใบเล็กมีเนื้อใบที่คล้ายเสารั้ว (Palisade mesophyll) มากกว่า มีแคโรทีนและลูทีนสูง สามารถแตกตัวเป็นสารให้กลิ่นหอมได้หลายชนิด จึงเหมาะจะนำไปผลิตใบชาที่ให้ความหอมสูง
ในด้านการแปรรูป ชาพันธุ์ใบใหญ่เหมาะจะนวดแรงๆ ให้น้ำจากใบชาเหนียวติดอยู่กับผิวนอกของเส้นใบ เอื้อแก่การเกาะตัวของจุลินทรีย์ สร้างเงื่อนไขที่ดีแก่การหมักต่อในขณะเก็บรักษาใบชา (Post-fermentation) ซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญที่ทำให้ชาผู่เอ๋อร์มีคุณลักษณะพิเศษ